- Panchaei
- Panchāĭa, ae, f., = Panchaia, a fabulous island in the Erythrœan Sea, east of Arabia, rich in precious stones, incense, myrrh, etc.:A.
totaque turiferis Panchaia pinguis arenis,
Verg. G. 2, 139:(phoenicem) deferre nidum prope Panchaiam in Solis urbem,
Plin. 10, 2, 2, § 4:dives,
Tib. 3, 2, 23; Val. Fl. 6, 119; Claud. III. Cons. Honor. f.—Hence,Panchaeus, a, um, adj., Panchœan:B.odores,
Lucr. 2, 417; Verg. G. 4, 379; Ov. M. 10, 478.— Plur. as subst.: Panchaei, ōrum, m., the inhabitants of Panchaia, Mela, 3, 8.—Panchāĭcus, a, um, adj., Panchœan:C.resinulae,
Arn. 7, 233.—Panchāĭus, a, um, adj., Panchœan:tellus (al. Panchaea),
Ov. M. 10, 309: cinnama, Claud. Nupt. Honor. et Mar. 94.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.